İnsan inanınca bir defa, peşinden gidiyor düşünmeden herşeyin. Sorgu sual bilmeden. Ama aldatıldığı hissine de kapıldımı bir defa ne yapsan boş,çeker elini ayağını.
İnat denilen hadise çok çektirir bize. Dertsiz başa dert açar. Güvenimizi sarsar malesef.
Hayat sürprizler getirir çoğu kez bize ama her defasında her sürpriz mutluluk getirmez. Kim bekler ki "ölüm" haberi? Ya da kim sevinir ki bir ölüme?
Yarınlar üzerine hesaplar yaparken, randevular ayarlarken zamanın size ait olmadığını unutmayın tabi bana da...
Öfke var hayatın içinde hem de ne öfke... Babaya öz kızını evlatlıktan reddettirebilecek bir öfke. Hem de yok yere. Düşündünüz mü hiç bu hayat niye böyle?
Hâlâ nefes alıyorken, ayklarınızın üzerinde durabiliyorken... şükrettiniz mi hiç? Normal bir günde bile şükrettiniz mi hiç?
Ömür bir nefes... Soludukça sona yaklaştıran, solumadıkça sona yaklaştıran.
O hâlde mutluluk için, kardeşlik, evlatlık, ana-babalık, aşk... için son bir nefes daha...
Ersin Birdal
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder